Friday, May 26, 2023

सौ पोस्ट्सकी तो एक मीम की

 ’उठ अनारकली, त्यांनी राजीनामा परत घेतला आहे’, ’उठो अनारकली, वेबिनार खत्म हुआ’,.’उठ अनारकली, कूलरमध्ये पाणी भरायचं राहिलं आहे’  अशी एखादी मजेदार कॅप्शन आणि त्यासह मुगले-आजम चित्रपटामधला प्रसिद्ध सीन. निद्रिस्त मधुबाला म्हणजेच अनारकलीला हलकेच जागं करणारा दिलीपकुमार अर्थात सलीम. बहुतेकांनी यापैकी एक तरी मीम नक्कीच पाहिलं असेल. ’मैत्रिणीचा हात धरून चालताना परस्त्रीकडे वळून पाहणारा पुरूष’ या चित्राला हवे तसे कॅप्शन देऊन तयार केलेली मीम्स पण आपल्याकडे खूप चालतात. एव्हाना मैत्रिण म्हणजे पाचशेची नोट, पुरूष म्हणजे आपण आणि परस्त्री म्हणजे दूर निघालेली दोन हजाराची नोट असं मीम आलंही असेल. याहून कितीतरी वैविध्यपूर्ण , कल्पक मीम्स समाजमाध्यमांवर येत असतात आणि बघताक्षणी दाद घेऊन जातात. आपल्या चेहर्‍यावर हास्य उमटवणारा आणि नव्या घडामोडीचं मर्म एका नजरेत आपल्या समोर आणणारा हा मीम नावाचा कलाप्रकार नेमका आहे तरी काय !

#मीम’(मेमे नव्हे ) हा शब्द ’बीआय’ म्हणजे इंटरनेटपूर्व काळात १९७६ मध्ये रिचर्ड डॉकिन्स यांनी सर्वप्रथम वापरला असं म्हणतात. एखाद्या नव्या सांस्कृतिक कल्पनेचा किंवा नव्या पद्धतीचा वेगाने प्रसार होणं, या अर्थाने त्यांनी हा शब्द योजला होता. असे असले तरी बालनायकाच्या भूमिकेतला मास्टर राजू रस्त्यावरचे डबडे लाथेने उडवत एकदम अमिताभ बनून जोरदार एंट्री घेतो आणि सिनेमा खर्‍या अर्थाने सुरू होतो तसा मीमचा दौर इंटरनेटच्या आगमनानंतर सुरू झालेला आहे. इमेलमार्फत शेअर होत गेलेलं ’डान्सिंग बेबी’ हे इंटरनेटच्या बाल्यावस्थेतलं सर्वाधिक गाजलेलं मीम आहे. मीम हे आजच्या इंटरनेट पॉप कल्चरमधलं चैतन्य आहे. मीम ही एक तंत्रज्ञानाधारित सामाजिक प्रतिक्रिया आहे. राजकीय आणि सामाजिक घडामोडींवर समाज माध्यमांमध्ये खुसखुशीत भाष्य करायचं असेल तर मीम सारखं दुसरं साधन नाही. त्यातल्या एखाद्या मुद्द्यावर जगाचं लक्ष वेधून घेण्यासाठी हजार शब्दांच्या लेखातून कदाचित जे सांगता येणार नाही ते एका मीमद्वारे सांगता येऊ शकतं.  ’वक्रोक्ती’ हा मीमचा आत्मा आहे. त्यासह खटकेबाज पंच असेल तर ते मीम वायुवेगाने जगाच्या या टोकापासून त्या टोकापर्यंत ’समानशीले व्यसनेषु सख्यं’ या न्यायाने शेअर होत जातं, इंटरनेट वापरकर्त्यांना एकमेकांशी जोडत जातं. 

मीम म्हणजे एखादं गमतीदार उपरोधिक चित्र असू शकतं, एखाद्या व्हिडिओ क्लीपच्या पार्श्वभूमीवर बदललेला संवाद किंवा गाणं असू शकतं. मीम म्हणजे प्रसिद्ध व्यक्तींचा किंवा पात्रांचा वापर करून तयार केलेलं विडंबन-चित्र असू शकतं. मीम झटपट व्हायरल होत असल्याने मीमर होऊन प्रसिद्ध होण्याचा नाद अनेकांना लागतो. परंतु काराओकेवर हौस म्हणून चार गाणी म्हणणं आणि गायक असणं यात फरक असतो तसंच हे आहे. मीम तयार करायला उत्तम विनोदबुद्धी आणि कल्पकता लागते. सामाजिक, राजकीय विषयांबाबत स्पष्ट भूमिका आणि निरिक्षण असावं लागते. तंत्रज्ञानाचा नेमका वापर करून फोटो, व्हिडिओ आणि शब्दांची सांगड घालण्याचं कौशल्य असावं लागतं. मीम नेहमी इन्स्टंट असावं लागतं कारण इंटरनेटच्या विश्वात व्हायरल होण्यासाठी ’अभी के अभी’ ही पहिली अट असते. 

मीम आणि व्यंगचित्र यात अनेकदा गल्लत होते. दोन्हीचा उद्देश एकच असला तरी दोघांची प्रकृती आणि प्रभाव वेगळा असतो. कार्टून/ व्यंगचित्रात अ‍ॅनिमेशन किंवा रेखाटनातून आशय मांडला जातो.  मीम सर्जनशील तंत्रज्ञानाचे वेगवेगळे प्रकार वापरून गमतीदार टिप्पणी करतं. कार्टूनमध्ये गोष्ट असू शकते तर मीम विशिष्ट घटनेशी जोडलेलं असतं. व्यंगचित्राच्या तुलनेत बहुआयामी मीम तयार करताना जो वेगवेगळा कच्चा माल लागतो त्यापैकी एक म्हणजे व्यंगचित्र असं मात्र म्हणता येईल.  

 भारतीयांनीही हे मीम प्रकरण केव्हाच आपलंसं करून घेतलं आहे. राजकीय कोलांट्या उड्या आपल्याला नवीन नाहीत. भारतात अनेक बोली, प्रांत, वेगळी अन्नसंस्कृती, निराळी जीवनशैली, अनेक विचारधारा एकत्र नांदत असतात. यातील तफावतीवर, विरोधाभासावर नर्मविनोदी पद्धतीने व्यक्त व्ह्यायला स्थानिक भाषेतील किंवा हिंदी ,इंग्रजी सिनेमा- मालिकांतील गाजलेले सीन अथवा संवादांचा वापर भारतीय मीमर्स खुबीने करतात. ’रसोडे मे कौन था’ , ’ये हमारी पावरी हो रही है’ या सारखे व्हायरल झालेले मीम्स तुम्हाला आठवत असतीलच. भाषिक गमती, पिढ्यांमधील अंतरामुळे होणारे घोळ, मध्यमवर्गीय मानसिकतेतील विरोधाभास, कॉलेजजीवनातल्या गमती, स्त्री-पुरूषांच्या मानसिकतेतील वेगळेपण, फसलेले चित्रपट-क्रिकेटसामने, सांस्कृतिक व तांत्रिक बदल स्वीकारताना उडणारे गोंधळ यावरही मीम तयार होत असतात. मराठीत ’आम्ही मीमकर’ सारखी पेजेस प्रसिद्ध आहेत. 

मीमच्या माध्यमातून लोकरंजन करणे, त्यातून प्रसिद्धी मिळवणे, त्यातून आपले ब्रँड-मूल्य व व्ह्यूज वाढवणे, त्यातून कमाई करणे हे व्यावसायिक मीमर्सचे साधेसरळ उद्दिष्ट्य असते. काही मीमर्स फक्त गंमत म्हणून मीम तयार करतात तर काही आवड म्हणून. परंतू छुपा राजकीय अजेंडा राबवणारे मीमर्स देखील आता राजकीय पक्षांच्या सोशल मिडिया टीमचा महत्वाचा भाग झाले आहेत. त्यातून अनेकदा समाजमाध्यमांवर वाद उफाळून येतात. प्रसंगी हे वाद चिघळून समाजस्थैर्य बिघडवतात. एकूण मीम ही जबाबदारीने तयार करण्याची गोष्ट आहे. तन्मय भटने पूर्वी ट्वीट केलेल्या काही आक्षेपार्ह विनोदांवर जोरदार टीका झाल्याने कोटक महेंद्र बँकेने त्याला आपल्या जाहिरातीतून वगळल्याची बातमी काही महिन्यांपूर्वी वाचल्याचं आठवत असेलच. या पार्श्वभूमीवर आपण धार्मिक आणि राजकीय विषयांपासून चार हात दूर राहत असल्याचे आशिष चंचलानी, भुवन बाम सारखे मीमर्स स्पष्ट करतात. काही वेळेस विशिष्ट व्यक्ती  किंवा पात्रामध्ये ज्यांच्या भावना गुंतलेल्या आहेत त्यांना त्यांच्यावरील मीम आक्षेपार्ह वाटू शकतं. मग मीमविरोधक आणि मीमसमर्थकांची समाज माध्यमावर तू तू मै मै सूरु होते. त्यामुळे खिल्ली उडवताना खोडसाळपणा आणि खोडकरपणा यातली नाजूक सीमारेषा मीमरला सांभाळता आली पाहिजे.  

वरकरणी मीम हे टीकेचं गोंडस रूप आहे पण त्याची एक घातक बाजू देखील आहे.  4chan या जपानी वेबसाईटला नकारात्मक मीमर्सचा अड्डा म्हणता येईल. या वेबसाईटवर जपानी संस्कृतीसह जगातल्या बहुतेक सर्व महत्वाच्या विषयांसाठी अनेक चांगले बुलेटीन बोर्ड आहेत. परंतु तिथे वावरण्यासाठी अकाउंट तयार करावे लागत नसल्याने कितीतरी बिनचेहर्‍याचे वापरकर्ते तिथे अर्वाच्य पोस्ट्स करत असतात. इथे तब्बल साडेचार अब्ज पोस्ट्स असूनही त्यातून किती चांगला कंटेंट उपलब्ध होतो हे पाहायचे तर बीभत्स कॉमेंट्स ओलांडून जाणे शक्य होत नाही. नैराश्यात गेलेले, विकृत मानसिकतेचे लोक इथे मोठ्या संख्येने वावरत असल्याने तिथून तयार होणार्‍या मीमच्या दर्जाबद्दल प्रश्नचिन्ह आहे. अशा अनेक वेबसाईट्स, त्यावर प्रसवणारे आणि त्यातून पसरणारे मीम्स हा निर्भेळ विनोदाच्या आस्वादकांसाठी मोठा अडथळा आहे. याउलट क्विकमीम सारख्या सोप्या वेबसाईटवर उपलब्ध तयार मीम्स फॉर्मट पूर्वपरवानगी घेऊन, वापरून, त्यात हवे तसे बदल करून ते शेअर करणं आता सोपं झालेलं आहे. 

मीम कोणताही प्रश्न सोडवत नाही पण तो सुसह्य करतो. मीम फक्त मनोरंजन करत नाही तर त्याच्यात जनमानस घडवण्याची क्षमता असते. सौ पोस्ट्सकी तो एक मीमकी. साहजिकच अभिव्यक्ती स्वातंत्र्याचा हक्क आणि तंत्रज्ञानाचा जबाबदारीने  वापर करण्याचे कर्तव्य यात संतुलन साधणे हे येत्या काळात सुजाण मीमर्सपुढचे आव्हान ठरणार आहे.  

मीमची प्रचंड परिणामकारकता लक्षात घेता फॉर्वर्ड करण्यापूर्वी मीमकडे सजगतेने पाहायला आपल्याला शिकायला हवं. बदलत्या विश्वाचे सगळे पैलू मीमच्या डिजिटल नजरेतून पाहात पुढे जाणं आपल्यासाठी नक्कीच रंजक ठरणार आहे. ग्राफीकतंत्राचे नवनवे प्रयोग त्यात होत राहणार आहेत. अत्याधुनिक ए-आय म्हणजेच कृत्रिम बुद्धीमत्ता आणि मशीन लर्निंगच्या साहाय्याने बदलत्या ट्रेंडनुसार हवे तसे मीम ’पाडून घेणे’ सुद्धा आज शक्य झाले आहे. आता सलीम कदाचित म्हणेल ,’उठ अनारकली, ए-आय वापरून आपल्याला सगळ्यांच्या आधी नवीन मीम  तयार करायचं आहे."

#memes 

Published in my Punyanagari column

Friday, April 28, 2023

शब्दावाचून कळले सारे Emoji-2


सोशल मिडीया, चॅट अ‍ॅप्सवरचे संभाषण सोपे आणि सुखकर करणारे इमोजी जन्मले कसे, इमोजी निवडीमागची मानसिकता, वेगवेगळ्या प्रदेशानुसार होणारा विशीष्ट इमोजींचा वापर, त्याविना संवादात भासणारा अपुरेपणा इ. बद्दल मागच्या लेखात उहापोह झाला. ३६०० संख्येचा टप्पा ओलांडून इमोजी, भारताच्या लोकसंख्येसारखे दिसामाजी वाढतच चालले आहेत. संगणक अभियंते त्यात भर घालत आहेत. अ‍ॅपच्या मदतीने सामान्य माणूसही स्वत:ला हवे तसे इमोजी तयार करू शकतो आहे. चित्रलिपी ते इमोजी हा प्रवास बघता, एक मोठे वर्तुळ पूर्ण झाले आहे. 

कोविड संकटानंतर विशेषत: आयटी क्षेत्रात विखुरले गेलेले लोक पुन्हा केव्हा एका जागी कामाला येतील याची शाश्वती नव्हती. ऑनलाईन संवाद हाच त्यांच्यातील दुवा होता, आहे. अशा वेळी इमोजींच्या मदतीने बराच ताण हलका होऊ शकतो, संवाद सोपा होतो हे या क्षेत्रातील अधिकार्‍यांच्या लक्षात आले.  SpinupWPO चे संस्थापक ब्रॅड ट्युसनार्ड म्हणतात ," नुसता लिखित संदेश रटाळ वाटतो. कामात रूक्षपणा येतो. यावर उपाय म्हणून एकमेकांपासून कितीतरी मैल अंतरावर असलेल्या आमच्या कर्मचार्‍यांना आपले व्यक्तिमत्व दर्शवणार्‍या इमोजीचा वापर करायला प्रोत्साहन द्यायला आम्ही सुरूवात केली. आमच्या चमूने कंपनीची कार्यपद्धती आणि आतल्या गमतीजमतींवर आधारित मजेदार इमोजी देखील विकसित केले." 

थोडक्यात सौहार्द निर्माण करणे हे देखील इमोजींचे उद्दिष्ट आहे. समजा आपण फार वैतागलेलो असू आणि पलीकडून स्मायली आली की आपल्याला काहीसे बरे आणि हलके वाटू लागते. याचा अर्थ आपला मेंदू एखाद्याच्या चेहऱ्यावरील भाव पाहून जसा विचार करतो तसाच विचार आपण आलेल्या इमोजींकडे पाहून करतो. असे भावनिक नाते निर्माण व्हावे तसेच सकारात्मक मूड तयार व्हावा या उद्देशाने इमोजींचा वापर आपण प्रामुख्याने करतो. ऑनलाइन संदेश अधिक स्पष्ट व्हावा किंवा संदिग्धता कमी व्हावी हे देखील इमोजी वापरण्यामागचे मह्त्वाचे कारण आहे. 

तरीही काही जण औपचारिक किंवा व्यावसायिक संभाषणात इमोजीचा वापर करणे अयोग्य किंवा थिल्लरपणाचे मानतात. मात्र नकार देण्याची, तक्रार करण्याची, विनंती करण्याची वेळ येते तेव्हा योग्य इमोजीच मदतीला धावून येतात. इमोजींचे व्यवसायाशी जवळचे नाते आहे. पेजच्या शीर्षकात इमोजीचा वापर केला तर क्लिकच्या संख्येत वाढ होते असे अभ्यासकांचे मत आहे. कोलगेटच्या लोगोतले हास्य, ट्वीटरचा उडता पक्षी, नेस्लेचे घरटे, डाबरचे झाड, विप्रोचे सूर्यफूल, नेरोलॅकचा वाघोबा अशी उदाहरणे बघता एरवी ठोकळेबाज, यांत्रिक वाटणार्‍या ब्रँडला इमोजींमुळे व्यक्तिमत्व प्राप्त होते हे लक्षात येईल.  

गेल्या दोन दशकांपासून इमोजी अपरिहार्य ठरले आहेत हे खरे पण  त्यांच्या सततच्या वापराने बरेच नकारात्मक परिणाम होऊ शकतात. त्यांच्या अतिवापरामुळे मुख्य संदेश झाकोळला जातो, क्षुल्लक वाटतो किंवा दुर्लक्षित होतो. ’तुम इतना जो मुस्कुरा रही हो ,क्या गम है जिसको छुपा रही हो’ हे इमोजी वापरतानाही घडते. प्रसंगी भावना लपविण्यासाठी इमोजीची ढाल वापरली जाते. सर्वात गंभीर परिणाम म्हणजे इमोजींनी संभाषणाच्या सुलभीकरणाबरोबरच अभिव्यक्तीचे सुमारीकरणही केले आहे. शब्द वापरताना विचार करावा लागतो. इमोजींच्या बाबतीत एक टिचकी मारायचा अवकाश की झटक्यात ती भावना उड्डाण करून पलीकडे पोचते. प्रतिसादासाठी आपल्याला छान, मस्त , वॉव, ऑसम हे तयार शब्द किंवा त्यांच्याशी निगडीत इमोजीच सापडतात. त्यापलीकडे जाऊन भाषेच्या सौष्ठवाचा वापर करून व्यक्त होणे दुर्मिळ झाले आहे. दृश्य रमणीय, नेत्रसुखद, आल्हाददायक असू शकते. यश नेत्रदीपक, देदिप्यमान, अभूतपूर्व असू शकते, व्यक्ती सुरेख, भारदस्त, मोहक, देखणी, रेखीव असू शकते. विचार प्रेरक, वेधक, चिंतनीय, मार्मिक, वस्तुनिष्ठ, आशयगर्भ असू शकतात पण आपण सरसकट या सगळ्याला काय म्हणतो तर ’मस्त’!  

इमोजींवर विसंबून राहत गेल्याने आपल्या संवादकौशल्यावर परिणाम होतोआहे. त्यात कृत्रिमता आली आहे. उदा: छानचे चिन्ह इतके कृत्रिम वाटते की समोरची व्यक्ती कर्तव्य म्हणून छान म्हणते आहे की मनापासून हेच कळत नाही. पण वेळ काढून शब्द आठवून लिहिणार कोण ! स्टेटस, रील्स पाहायच्या असतात. वाटेत येईल त्याला लाईक ,वावा, बदाम वाटत, नमस्कार ठोकत, स्क्रोल करत आपल्याला धडाधड पुढे जायचे असते. कुठे, कुणास ठाऊक !

या गडबडीत भर पडते ती इमोजींचा हवा तो अर्थ लावल्याने होणार्‍या गोंधळाची. ’कहना क्या चाहते हो !’ असे तेव्हा विचारावेसे वाटते. ’केअर’ इमोजी कुणी प्रेम व्यक्त करायला वापरतात. त्यातून गैरसमज होऊ शकतात. ’हाय फाईव्ह’ म्हणजे खेळाडू एकमेकांना टाळी देतात तो इमोजी भारतीय लोक नमस्कार या अर्थी वापरतात. शुभेच्छा, उपहास, वंदन, आभार सारे काही त्याने साधते. काही वेळेस परिस्थिती पाहून इमोजी निवडायचे असतात. उदा: ब्लास्ट किंवा धमाका दर्शवणारा इमोजी काही धमाल घटना, पार्टी या संदर्भात वापरला जातो पण समजा त्या परिसरात दहशतवादी हल्ला झाला असेल तर या इमोजीचा अर्थच बदलून जाईल. डोक्यावर चक्र असलेला ’एंजल’ इमोजी तर चक्क ’वाचून चक्कर आली’ हे दाखवायला वापरला जातो. पाठवणारा -स्वीकारणारा याचा एकच अर्थ घेत असेल तर हरकत नाही पण टाळी वाजवण्याचा इमोजी नमस्काराचा समजून काही जण दु:खद बातमीवर टाळ्या वाजवतात. यावर उपाय म्हणजे इमोजीपीडीयावर जाऊन यांचे अर्थ शोधून समजून घेणे. 

इमोजीचा ’स्कीन टोन’ ही महत्वाची बाब आहे. परवा एका ग्रुपवर ’कार्यक्रमाला कोण कोण येणार?’ विचारले तर उत्तरादाखल एका मैत्रिणीने ’मी’ या अर्थी मला ’एक हात वर केलेली ब्लॉंड केसांची गोरी युवती’ पाठवली. तेव्हा हा मुद्दा लेखात हवा हे प्रकर्षाने जाणवले. पूर्वी इमोजींमध्ये जेव्हा व्यक्ती/ चेहरे वापरले जात तेव्हा त्यांच्या त्वचेचा रंग म्हणून पिवळसर सिंप्सन छटा वापरली जाई. ही छटा बहुसंख्य व्यंगचित्र-मालिकांमध्ये वापरली जाते.अजूनही ती छटा उपलब्ध आहे. दिवंगत आफ्रीकन मुष्टीयोद्धा मोहम्मद अली याला बालपणी प्रश्न पडायचा, ’आपण सगळे काळे आहोत, मग आपला देव गोरा कसा !’.  इमोजी स्कीन-टोन बाबतही हेच घडले. इंटरनेटवरचे प्रस्थापित धोरणकर्ते प्रामुख्याने ’गोरे’ असल्याने एखाद्या आफ्रिकन काळ्या माणसाला तो पिवळसर सिंप्सन वर्ण ’आपला’ वाटणार नाही हे त्यांना जाणवले नाही. 

२०१३ साली कॅटरिना पॅरट या कृष्णवर्णीय महिलेने विविध वर्णाच्या लोकांना सहजपणे वापरता येतील अशा त्वचारंग-पटाचा समावेश इमोजींसाठी करण्याची कल्पना सर्वप्रथम सुचवली. युनिकोडच्याही आधी अ‍ॅपल आणि गुगलने हा वर्णपट वापरायला सुरूवात केली. (याच्या पेटंटसाठी कॅटरिना यांचा अ‍ॅपलविरोधात न्यायालयीन लढा अद्यापही सुरू आहे). आता गोरा, निमगोरा, गव्हाळ, सावळा, काळा असे इतर ५ पर्याय  त्वचेच्या रंगासाठी उपलब्ध आहेत. 

मात्र या वर्णछटांच्या नेमक्या वापराबाबत लोकांच्या मनात संभ्रम आहे. या विषयीच्या फोरमवर चालणार्‍या चर्चांमधून काही जण पेचात पडल्याचे लक्षात येते. एखाद्या संवेदनशील ’व्हाईट’ माणसाने एखाद्या ’ब्लॅक’ सहकार्‍याशी बोलताना इमोजीचा ’गोरा’ वर्ण निवडला तर तो वर्णश्रेष्ठत्वसूचक तर मानला जाणार नाही ना याची त्याला काळजी वाटते. . ट्वीटरबाबत २०१६ मध्ये केलेल्या एका पाहणीत असे आढळून आले की त्यावर ’गोरे’ वापरकर्ते जास्त असूनही या आरोपाच्या भीतीपोटी ते ’न्यूट्रल’ म्हणजे पिवळसर रंगच निवडतात. मात्र गोरा वर्ण टाळून अन्य कुठला वर्ण निवडला तर तो त्यांना स्वत:लाच अनोळखी वाटतो. 

एकूण स्वत:ला डिजिटली व्यक्त करताना आपल्याकडून वर्णभेद होऊ नये तसेच आपल्या बाबतीतही होऊ नये याचे दडपण वापरकर्त्यांवर असल्याचे लक्षात येते. आपल्या ’ब्राऊन’ मानल्या जाणार्‍या भारतीयांचे बरे आहे. आपण जगाच्या दृष्टीने ना गोरे ना काळे. आपण ’न्यूट्रल पिवळसर’ वर्ण निवडून या ताणापासून दूर राहू शकतो. बहुराष्ट्रीय कंपन्यांमधील कर्मचार्‍यांना, आंतरराष्ट्रीय स्तरावर काम करणार्‍या संवादकांना मात्र इमोजी वर्णसंकेत माहित असणे आवश्यक आहे. 

डीपी वगळला तर इमोजी, अवतार, स्टीकर्स यामधून दिसणारी आपली प्रतिमा हीच डिजिटल संवादाच्या अमूर्त आणि अफाट जगातली आपली ओळख असते. इथे आभासी प्रतिमेसह किंवा बिनचेहर्‍याने वावरणे अनेकांना सोयीचे वाटते. (फेक प्रोफाईल हा वेगळा विषय आहे)  किमान इथे तरी रूप, ठेवण, वर्ण, वंशाच्या चष्म्यातून आपल्याला कुणीही जोखणार नाही असा दिलासा मिळत असतो. त्यामुळे ओळख ’लादणारा’  हा वर्ण-पट कित्येकांना नकोसा वाटतो. आपल्या खर्‍या वर्णाशी जुळणारा रंग निवडल्यास त्यांना आपली ओळख ’उघड’ झाल्याचे दडपण येते. 

बहुरंगी जगातल्या वर्ण सामंजस्यासाठी निर्माण करण्यात आलेले हे पर्याय असे नवनवे नैतिक, भावनिक, वांशिक प्रश्न निर्माण करत आहेत. कुठे, कोणते इमोजी किती व कसे वापरावे याची समज (कोशंट) वाढत गेली तरच यांची उत्तरे मिळतील. मुळात इतक्या कटकटींपेक्षा ते इमोजी वापरायचेच कशाला असे मात्र म्हणता येत नाही कारण ’शब्दावाचून कळले सारे’ याचा अर्थ इमोजींइतका कुणाला कळलाय! 

येणारा काळ हा व्हर्च्युअल व ऑगमेंटेंड वास्तवाचा असणार आहे. इमोजी देखील थ्रीडी (त्रिमितीय) आणि स्टीकरपेक्षाही अत्याधुनिक अ‍ॅनिमेटेड रूपात अवतरण्याची शक्यता अभ्यासक वर्तवतात. साधने कितीही बदलत गेली तरी माणसाच्या आतले भावनांचे नवरस तेच आहेत तोवर इमोजींना मरण नाही. 

#emoji
Initial part f above article - https://mohinimodak.blogspot.com/2023/04/1.html

Friday, April 14, 2023

बोलके इमोजी -1

ऑक्सफर्ड  शब्दकोशातले सगळे शब्द एकत्र आले तरी जे साध्य झाले नसते ते मोजके इमोजी झटक्यात करून दाखवू शकतात, असे इमोजींबद्दल कुणीतरी गमतीने म्हटले आहे. विविध प्रतिमा, आकार आणि रंगांमध्ये सामावलेले इमोजी स्वत:च इतके बोलके असतात की सोशल मिडिया किंवा कोणत्याही चॅटींग अ‍ॅपवरचे संभाषण त्यांच्याशिवाय अपूर्ण वाटते. संदेश पोहोचवण्याचे काम अधिक सोपे आणि रोचक करणारे इमोजी आता संवादातली दुय्यम भूमिका सोडून मुख्य भूमिका सुद्धा निभावू लागले आहेत. शब्द संपतात तिथे इमोजी सुरू होतात. 

कल्पना करा इमोजी नाहीसे झाले तर ! तर कित्येकांना कसे व्यक्त व्हावे ते सुचणार नाही. काही जण असले रूक्ष झालेले अ‍ॅप वापरणेच सोडून देतील. जास्तीचे टायपिंग करावे लागल्याने यावर संवाद साधणे कंटाळवाणे वाटेल. इमोजींचा वापर करून तयार केलेली कोडी सोडवण्यात आणि काही इमोजींचे अर्थ डिकोड करण्यावरून वाद घालण्यात मजेत वेळ घालवणारी इमोजीमय मंडळी तर फारच रागावतील. नाही म्हणायला, एखाद्या निधनाच्या बातमीवर चुकून ही ही करणारा इमोजी पाठवला जाणे, भलत्याच व्यक्तीला हृदय-बाण इमोजी जाणे वगैरे गोंधळ, पाठवणार्‍याचा नेमका हेतू न कळल्याने ’यात दात काढायला काय झालं’ विचारणारी रंजक भांडणे वगैरे टळतील. तरीही इमोजीविना संवाद म्हणजे टाळ्यांविना आरती, खोड्यांविना कारटी किंवा मित्रांविना पार्टी किंवा ... घाला तुम्ही तुमच्या इमोजीप्रेमानुसार भर.

आपल्या भावना किंवा आपले म्हणणे चिमुकल्या डिजिटल चित्रातून व्यक्त करता येत असल्याने सगळे सानथोर इमोजींच्या प्रेमात आहेत. युनिकोडनुसार तब्बल ९२ टक्के नेटकर इमोजी वापरतात. फेसबुक मेसेंजरवर दररोज ९0 कोटींहून अधिक इमोजी (मजकूराशिवाय) पाठवले जातात.  इंस्टाग्रामच्या अर्ध्याअधिक कॉमेंट्समध्ये फक्त इमोजी वापरलेले असतात. इमोजींशिवाय ट्वीटरचे पान हलत नाही. इमोजीविना युवा व्हॉट्सअ‍ॅपर्स तर जगूच शकणार नाहीत. तरूणाईच्या संभाषणाचा भाग असलेल्या पॉप कल्चरमध्ये इमोजी इतके बेमालूमपणे मिसळले आहेत की ते वापरले नाहीत तर त्यांच्या सोशल मिडिया संवादांमधले चैतन्यच हरवून जाईल. 


अवघ्या जगाला भुरळ घालणार्‍या या इमोजींचा सुद्धा वाढदिवस किंवा खास दिवस असतो. तो म्हणजे १७ जुलै.  जागतिक इमोजी दिवस. हाच का ! कारण ’कॅलेंडर इमोजी’वर 17 जुलै ही तारीख असते म्हणून. या दिवशी वर्षभराचे सर्वेक्षण करून ’सर्वात लोकप्रिय नवा इमोजी’, ’सर्वात जास्त वापरात आलेला इमोजी’ असे जागतिक इमोजी सन्मान घोषित केले जातात. इमोजीशी संबंधित नव्या घडामोडी जाहीर केल्या जातात तर कधी इमोजींमध्ये भर घातली जाते. कुठे इमोजींसारखे अवतार करून फॅन्सी ड्रेस स्पर्धा होतात तर कुठे इमोजींसारखे दिसणारे केक तयार करण्याची स्पर्धा होते. 

इमोजी हा शब्द, चित्र आणि अक्षर या अर्थाच्या दोन जपानी शब्दांच्या संयुगातून तयार झाला आहे. तो इंग्रजी शब्द इमोशन्स म्हणजे ’भावना’ याचा अपभ्रंश वाटतो हा निव्वळ योगायोग आहे. बरेच जण त्याला इमोटीकॉन म्हणतात. २०१५ मध्ये ऑक्सफर्ड शब्दकोशाने इमोजीला "वर्षातील सर्वाधिक वापरात आलेला शब्द" म्हणून पहिल्यांदा मान्यता दिली. ’मै रोऊ या हँसू , करू मै क्या करू’ हा चेहरा आज जगभरातील सर्वाधिक लोकप्रिय इमोजी आहे. 

मुळात हे इमोजी कसे जन्मले आणि कसे बदलत गेले हे पाहूया. अश्मयुगापासून माणूस दगडांवर कोरलेल्या चित्रांच्या माध्यमातून काही सांगू पाहतो आहे. शतकानुशतके विविध संस्कृती अभिव्यक्तीसाठी चित्रांचा उपयोग करत आलेल्या आहेत. अगदी संगणक युग आल्यावर विशेषत: नव्वदच्या दशकात चॅटींग प्रकाराला सुरूवात झाली तेव्हा कीबोर्डच्या मदतीने टाईप करता येणारी  : ) हास्य किंवा ; ) थट्टा  किंवा : ( नाराजी अशी भावचिन्हे वापरली जाऊ लागली. याच सुमारास लोक एसएमएस वापरू लागले. आपले म्हणणे संक्षिप्त स्वरूपात मोबाईलवर मांडता येणे ही या नव्या शब्दव्यवहाराची अट होती. लोकांकडे त्यांचा मुद्दा मांडण्यासाठी जागा आणि वेळही कमी होता, त्यामुळे लिखित शब्द आणि भावना यांचा मेळ घालणे कठीण असले तरी निकडीचे होते. इमोजीने ही समस्या सोडवली. आपले म्हणणे अधिक सूक्ष्मपणे , जास्त प्रभावीरित्या मांडता येऊ लागले. शब्द चाचपडत संवाद करणार्‍यांसाठी तर इमोजी हे वरदान ठरले. 

आज इमोजींची संख्या ३००० हून अधिक असली तरी त्यांचे मूळ सापडते ते शिगेताका कुरिता या जपानी डिझायनरने सर्वप्रथम तयार केलेल्या चिमुकल्या डिजिटल चित्रांमध्ये. त्यांना इमोजीचा जनक म्हणायला हरकत नाही कारण त्यांनी खर्‍या अर्थाने इमोजीला ’चेहरा’ किंवा रूप दिले. १९९९  मध्ये NTT DOCOMO या जपानी सेल फोन कंपनीने मोबाईल फोन आणि पेजरसाठी १७६ इमोजींचा संच पहिल्यांदा जारी केला. हे इमोजी कुरिता यांनी १२ बाय १२ पिक्सेलमध्ये तयार केले होते. या इमोजींसाठी त्यांनी ग्राफिक्स, कीबोर्ड चिन्हे, टाईपफेस तसेच चित्रांचा वापर केला होता. म्युझियम ऑफ मॉडर्न आर्टच्या संकेतस्थळावर हे इमोजी बघता येतात. (moma.org) 

अ‍ॅडॉबने २०१९ मध्ये सादर केलेल्या इमोजी ट्रेंड अहवालानुसार इमोजी सढळपणे वापरणारे लोक जास्त मनमोकळे असतात. त्यांच्याशी चटकन मैत्री होते किंवा संवादाचे ओझे वाटत नाही, असे १० पैकी किमान ८ लोकांना वाटते. काही अभ्यासकांनी वेगवेगळ्या प्लॅटफॉर्मचे परीक्षण करून वापरकर्त्याच्या व्यक्तिमत्वाचे गुणधर्म आणि त्याची इमोजींची निवड यातील संबंध तपासले आहेत तर काही निष्कर्ष आपण निरिक्षणांती मांडू शकतो. चलाख लोक विशिष्ट हेतूने इमोजी वापरतात. चर्चेचा रोख बदलून टाकण्यासाठी, आपल्याला हवी तशी स्व-प्रतिमा निर्माण करण्यासाठी किंवा समूहावर आपली छाप पाडण्यासाठी ते खुबीने इमोजी निवडतात. 

मितभाषी, अंतर्मुख स्वभावाच्या लोकांना सविस्तर लिहिणे अडचणीचे वाटते त्याऐवजी ते सहमतीचा अंगठा उंचावून विषय संपवतात. इमोजी किंवा स्टीकर्स वापरलेच तर ते फुले,पाने अशा सौम्य स्वरूपाचे असतात. बुद्धीजीवी मंडळी किंवा आपण उच्च पातळीवरचे आहोत असे दाखवू इच्छिणारी मंडळी, विनोद कितीही आवडला तरी खिदळणार्‍या स्मायली ऐवजी गालात हसणारी स्मायली वापरतात. वाईट वाटल्याबद्दल भोकाड पसरणारी इमोजी न टाकता खिन्न चेहर्‍याची वापरतात. एकावेळी एकच इमोजी वापरतात.बहिर्मुख, बिनधास्त व्यक्ती भावना तीव्रपणे व्यक्त करणारे इमोजी निवडतात. आग, वीज, कवटी, टाळ्या, तांबडे चेहरे, ठोसा, भोंगा, ह्या ह्या, खी खी अशा इमोजी त्यांना विशेष भावतात. विक्षिप्त, भाबडे किंवा मूडी लोक भलतेच किंवा संभाषणाशी विसंगत इमोजीही टाकू शकतात. शांत, संतुलित स्वभावाच्या व्यक्ती इमोजी निवडताना संदेश स्वीकारणार्‍या व्यक्तीशी त्यांचे नाते, त्याचे पद, वय, स्वभाव याचा खोलवर विचार करतात. संभाषण वैयक्तिक आहे की समूहातील आहे याचा तसेच भोवतालच्या परिस्थितीचाही परिणाम इमोजीच्या निवडीवर होत असतो. 

अर्थात हे निष्कर्ष सर्वच संस्कृतींमधील सर्व लोकांना सरसकट लागू होतील असे नाही पण यावरून स्वभाव आणि इमोजींची निवड यातील नात्याचे ढोबळ आकलन होऊ शकते. एका पाहणीनुसार बहुसंख्य अमेरिकन लोक रोखठोक इमोजी निवडतात. ’एलजीबीटी’साठीचे विशेष इमोजी ते प्राधान्याने वापरतात.जपानी लोकांना सुबक, सजावटीसाठी वापरले जाणारे इमोजी जास्त आवडतात. स्पॅनिश लोक ट्वीट करताना युरोपियन लोकांच्या तुलनेने जास्त इमोजी वापरतात. त्यांना पार्टी, सोहळ्याचे इमोजी प्रिय असतात तर फ्रेंच लोक प्रेम, आकर्षण निर्देशक इमोजी जास्त वापरतात. ब्राझिलियन लोकांना संगीत, नृत्याचे इमोजी विशेष आवडतात तर अरबी लोकांना उष्ण हवामानाशी निगडित इमोजी. 

भारतात लोकप्रिय असलेले ’आग की तरह फैला दो’,’शुभ सकाळ जय महाराष्ट्र’, ’अमुक तमुक सणाच्या सोन्यासारख्या माणसांना शुभेच्छा’,’मिडिया आपको ये नही बतायेगी’ वगैरे वादळी संदेश पाहता आपल्याकडे कोणते इमोजी सर्वात जास्त वापरले जात असतील हे शोधता येईल. 

असे म्हणतात की स्त्रिया दिवसभरात अंदाजे २०००० शब्द बोलतात तर पुरुष ७०००. इमोजी वापराच्या बाबतीतही काहीसे तसेच आहे. त्या पुरूषांपेक्षा दुप्पट इमोजी व ते ही त्वरेने वापरतात. एखाद्या ग्रुपकडे नजर टाका. कुणी एखाद्या गोंडस बाळाचा फोटो पोस्ट केला तर काही सहृदयी पुरूष मुश्किलीने एखादे वावा किंवा बदामाची स्मायली व ते रिकामे नसल्याने ती ही चार तासांनी देतील. तमाम मुली, बायका आपली कामे बाजूला ठेवून ’हाऊ क्युट’ किंवा ’अय्या कित्ती गोsssड’ सह चारदोन बदाम, बाळ, चॉकलेट, किसी, स्मायली अशा इमोजींची खैरात, ती ही ताबडतोब करतील. बायकांनी अधिक प्रेमळ, कनवाळू असणे गृहित असते. तसे असल्याचे सिद्ध करण्याचा ताण कदाचित त्यांच्यावर येत असावा. अपवाद वगळता व्यावसायिक संभाषणांमध्येही थोडेफार इमोजी वापरल्याशिवाय त्यांना चैन पडत नाही. त्यांच्या बहुतेक संभाषणात लिंगभाव डोकावतो आणि इमोजी त्याला अपवाद नाहीत. 

हे इमोजी-आख्यान इथेच संपत नाही. कोण कोणते इमोजी वारंवार वापरतो यावरून त्या व्यक्तीचा राजकीय कल व मनस्थितीचेही आकलन होऊ शकते. या नोंदींकडे व्यावसायिक कसे पाहतात, ते स्वत: कोणते इमोजी निवडतात, भिन्न संस्कृतीचे लोक एकाच इमोजीकडे वेगळ्या दृष्टीने कसे पाहतात, इमोजी आणि वर्णभेद हे काय प्रकरण आहे तसेच इमोजींचे भविष्य काय इ. मुद्द्यांबद्दल पुढील लेखात. तोवर बाय 😊

Emoji 2 (Last part of above article ) https://mohinimodak.blogspot.com/2023/04/emoji-2.html