ती आणि तो...

महिलांच्या प्रश्नांवर लिहिणार्‍या एका मराठी मासिकात एका बाईंची अशा अर्थाची एक कविता छापून आली की मोठा, सकारात्मक  आशय फक्त पुरुषवाचक शब्दांमध्ये आहे
...........
त्यातील काही भाग उदाहरणार्थ ....

"ती माती तो मळा
ती गुंज तो तोळा

ती गारगोटी तो हीरा
ती गटार तो झरा

ती तान तो खयाल
ती झोपडी तो महाल

ती चूळ धूळ मोरी
तो इलाज उपचार धन्वंतरी

....................
...................
इ.इ.
एक दिवस लिहून शब्दकोश पुन्हा
बदलून मात्रा वेलांट्या कान्हा
निस्तरू पुरुषांचा गुन्हा
निस्तरू पुरुषांचा गुन्हा."

प्रथमदर्शनी मला हे वाचून गंमत वाटली, असेही वाटले खरच काय हा अन्याय!
पण मग विचार केला की याची दुसरीही बाजू असू शकते की...
आणि मग मी त्यावर हे व्यंगात्मक उत्तर लिहिले

"ती हिरकणी तो खडा
ती कल्पना तो किडा

ती जाई जुई अबोली तो झेंडू तेरडा
ती बर्फी पुरणपोळी तो तिखट चिवडा

ती गोरी हळद तो काळा बुक्का
ती गोड बासुंदी तो आंबट चक्का

ती उब तो गारठा
ती रचलेली रास तो गठ्ठा

ती किर्ती तो बट्टा
ती पैज तो सट्टा

ती लखलख दिवाळी तो गरीब पोळा
ती लकब तो चाळा

ती नदी तो नाला
ती थंडी गुलाबी तो रखरख उन्हाळा

ती कमाई तो सारा
ती भवानी तलवार तो भामटयाचा सुरा

ती मांजर तो उंदीर
ती तळपती वीज तो कुट्ट अंधार

ती जननी तो बाप
ती प्रगती समृद्धी श्रीमंती तो रोग क्षोभ संताप

ती स्वच्छता तो गाळ
ती मुहूर्तवेळ तो काळ

ती न्यायदेवता तो आंधळा कायदा
ती शपथ प्रतिज्ञा तो केवळ वायदा

ती राणी तो गुलाम
ती करकरीत नोट तो एक छदाम

ती बढती तो राजीनामा
ती जरतारी पैठणी तो साधा पायजामा

ती डिग्री तो डिप्लोमा
ती प्रतिभा तो ध चा मा

पुरुषांनीच(?) हा ही शब्द्कोष लिहिला ?
स्त्रीवाचक शब्दांनाही आशय दिला

गुन्हा नाही पुरुषांचा प्रश्न आहे नजरेचा
पेला अर्धा सरला नाही भरला आहे म्हणण्याचा

'स्त्रीवाद' ही स्पर्धा नाही मागे पुढे पळण्याची
ती एक विचारधारा स्वत्वासह जगण्याची